روز سیزدهم آبان در سال های منتهی به انقلاب و نیز سال های پس از انقلاب، با سه اتفاق مهم همراه بود که آن را تبدیل به روزی سرنوشت ساز در تاریخ ایران کرده است. وقایع سه گانه ی 13 آبان از این قرارند:
سه شنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۴
راوی می گوید: در گیرودار جنگ بودیم که دیدم پسرکى به سوى ما آمد که چهره اش همچون قرص ماه می درخشید و در دستش شمشیرى بود و پیراهنى به تن داشت و نعلینى که بند یکى از آن دو نعلین پاره بود. ابن نفیل ازدى (از لشکریان عمر سعد) وقتی پسرک را دید گفت: به خدا قسم من به او حمله خواهم کرد! و همین کار را کرد و با حمله ای بر پسرک، سر او را از هم شکافت. پسرک بر زمین افتاد و فریاد زد: اى عموجان! عمو مانند باز شکارى لشکر را شکافت و چون شیر خشمناک بر ابن نفیل حمله کرد و چنان ضربتی به او زد که فریادش را لشکریان شنیدند. راوی می گوید گرد و خاک که بر طرف شد دیدم حسین علیه السلام بالاى سر پسرک ایستاده و او از شدت درد، پا به زمین می کشد. حسین فرمود: از رحمت خدا دور باشند کسانی که تو را کشتند! به خدا بر عمویت دشوار است که او را بخوانی و پاسخت ندهد، یا پاسخت دهد ولى پاسخش سودى به تو نبخشد. قسم به پروردگار که ستمکاران بر عمویت بسیار و یاران او اندکند. سپس حسین او را بر سینه خود گرفت و از خاک برداشت و من می دیدم که پاهاى پسرک به زمین کشیده می شد. پرسیدم: این پسرک که بود؟ گفتند: او قاسم بن حسن بن على بن ابى طالب علیه السلام بود.(مفید، 1413: 2، 107)
پنج شنبه ۷ آبان ۱۳۹۴
«رُوِیَ عَنِ الرِّضَا علیه‌السلام أَنَّهُ قَالَ: کَمَالُ الدِّینِ وَلَایَتُنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ عَدُوِّنَا» (مجلسی، 1403: 27، 58) از امام رضا علیه‌السلام روایت که شده که کمال دین، ولایت ما و برائت از دشمن ماست. در روایتی دیگر چنین آمده که شخصی به امام صادقعلیه‌السلام عرض کرد: «إِنَّ فُلَاناً یُوَالِیکُمْ إِلَّا أَنَّهُ یَضْعُفُ عَنِ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّکُم» شخصی هست که در طریق ولایت شماست، ولی در برائت از دشمنان شما ضعیف است. امام صادق فرمودند: «هَیْهَاتَ کَذَبَ مَنِ ادَّعَى مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ یَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّنَا» (همان) کسی که ادعای محبت ما را داشته باشد و از دشمن ما برائت نجوید، در ادعای خود دچار کذب شده است.
دوشنبه ۴ آبان ۱۳۹۴