مسلّم است که حضور بانوان در مساجد در صورتی که در انجام وظایف مرتبط با همسرداری ایشان خلل ایجاد کند، مورد تأیید شرع نیست. امّا سخن در آن است که می توان با اتّخاذ تدابیر فردی و جمعی، از این حضور بیشترین استفاده را کرد و حتّی آن را به عاملی برای رشد و پیشرفت بانوان در زمینۀ همسرداری تبدیل کرد. متأسّفانه دیده می شود (هرچند اندک) که برخی از بانوان شوهردار، حضور در مسجد را بهانه ای برای فرار از اولویت های زندگی خود کرده و به جای عمل به فرامین صاحب خانه (الله)، دلخوش به حضور در خانه (بیت الله) می شوند. این در حالی است که تحت هر شرایطی، خانواده و رسیدگی به امور مربوط آن در اولویت فعالیت های مرد و زن قرار دارد.
یکشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۵