در رثای امّ مصائب زینب(س)
۱۳۹۲/۰۳/۰۶
  آمده از کربلا یک زن صاحب پیام                              آنکه درون دلش مانده هزاران کلام

              زینت باباست او، گوهر زهراست او                     فخر همه عالم است شهره‌ی هر خاص و عام

     گرچه به دوشش کشید، کوه غم عالمی                   حسرت یک آه نهاد در دل مردان شام

    ای که تو داری نشان از صدف بی نشان                پخته نما بغض ما مانده چرا کال و خام

     با چه زبانی توان واقعه را شرح داد                           قصه‌ی پر غصه‌ی دلبری صید و دام

 

امروز سالگشت وفات امّ‌مصائب حضرت زینب (س) می‌باشد. شیر زنی که اگر در طول تاریخ حیات انسانی بگردیم. همانند او بانویی به خویش ندیده است. چرا آن حضرت را ام مصائب گفته‌اند. اگر به تاریخ صدر اسلام نظری توأم با تعمق و تدبرداشته باشیم به خصوص زندگی خاندان حضرت علی (ع) در خواهیم یافت که سراسر زندگی و حیات خاندانش پر از حادثه و وقایعی مهم بوده است که هر کدام از حوادث نقش بسیار تأثیر گذار ومهمی در حرکت اسلامی و نضج و رشد دین مبین اسلام و اصلاح و پالایش آن داشته است. حضرت زینب به طور مستقیم در تمام این وقایع بوده و به ایفای نقش پرداخته است. نقش‌هایی که غالب تنها با درد و رنج و مصیبت و رنج معنا و مفهوم داشته است.

دیدن صحنه‌هایی از برخوردهای نابخردانه با پدر بزرگوارش، ماجرای آتش زدن درب منزل و مجروحیت  مادر عزیزش، جریان مسمومیت حضرت امام حسن(ع) توسط همسر ملعونش و دیدن جگر سوخته آن حضرت در طشت و در نهایت شهادت آن حضرت و تیر انداختن به جنازه او و از همه سخت‌تر و درد آورتر ناظر و شاهد بودن صحنه‌های رزم و شهادت تک‌تک اعوان، انصار و اهل بیت پیامبر(ص) در صحرای کربلا با لبانی تشنه و در هوای گرم و طاقت فرسا و در نهایت برخوردهای ناصواب و  بسیار ظالمانه لشگریان یزید با کاروان اسرا  و آزار و اذیت‌هایی که در مسیر کربلا تا شام  برای آنها بوجود آورد.

زینب(س) علی رغم تمام مشقت و سخت‌هایی که در واقعه کربلا با آن مواجه شد و  نیز رفتارهایی که سربازان معاویه با هدف تحقیر آل الله به کاروان اسیران اهل بیت روا داشتند. همه این قضایا موجب نشد تا ایشان لحظه‌ای از رسالت بزرگ و مهمی که به دوش ایشان نهاده شده بود سرباز زند و همچنان همانند کوهی استوار سترگ در برابر مشکلات و مصائب خم به ابرو نیاورد و با بهترین و نیکوترین روش، ضمن حفظ اقتدار عقیله بنی هاشم و زیباترین وجه پاسداشت حرمت حریم ولایت رسالت عظیم خویش را که همانا تبلیغ و اطلاع‌رسانی پیام خونین کربلا بود را برای مردم شام انجام داد. زینب(س) به عنوان اولین مبلغه تاریخ اسلام در هجرتی بزرگ و تاریخ‌ساز پیا‌م‌آور و مروج اهداف نهضت سرخ کربلا که همانا اصلاح دین جد بزرگوارش پیامبر اعظم(ع) بود، گردید. ایشان در این مسیر طولانی پر از مصیبت‌ها و سختی‌ها و رنج‌های فراوانی بود سخت‌ترین لحظات را حضور در شام دانست به خصوص زمانی که در بارگاه و کاخ مجلل یزید در برابر سخنان گستاخانه و بی شرمانه برای آنکه حسرت یک اظهار ندامت و پشیمانی را در آخرین مراحل رسالت تبلیغی خویش به دل شامیان بگذارد. تمام این مصیبت‌ها، حوادث ناگوار، رنج و ...  را که به ایشان و اهل بیت رفت را در نظر خویش جز زیبایی  ندید. و با صدایی رسا اعلام کرد : ومارأیت الا جمیلا چیزی ندیدم جز زیبایی.

آری چنین دختری که از پدری چون علی (ع) که حیدری کرار و  شیری دلاور و در هم کوبنده صفوف نامیمون دشمنان بود و از مادری که   سوره هل اتی در فضایل و مناقب ایشان آمده و برترین زن تاریخ بشریت نام گرفته است. جز این نشاید.