قیام خونین ۱۹ دی مردم قم
منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی
۱۳۹۲/۰۱/۰۵
رحلت
مرموز آیت ا... سید مصطفی خمینی در آبان ۱۳۵۶ را می توان نقطه عطفی در
نهضت اسلامی مردم ایران دانست. مجالس یادبود در سراسر کشور برگزار شد و در
آن مراسم، تظاهرات گسترده علیه رژیم به پا شد. از این رو رژیم، تصمیم گرفت
با توهین به ساحت حضرت امام خمینی، چهره ایشان را به عنوان رهبری نهضت
مخدوش کند. در اواسط دی ماه ۱۳۵۶، پیک دربار، نامه ممهور به مهر دربار را
به داریوش همایون، وزیر اطلاعات و جهانگردی داد. او نیز نامه را به روزنامه
اطلاعات جهت انتشار سپرد. مسعودی، صاحب امتیاز روزنامه، مفاد مقاله را
باعث واکنش علما و روحانیون و برای آینده روزنامه خطرناک می دانست، اما در
تماس با وزیر اطلاعات و نخست وزیر، آموزگار، دریافت که برخی از مفاد تند و
تحریک آمیز آن به خواست شاه در مقاله آمده است. در این مقاله که با امضای
مستعار "احمد رشیدی مطلق" در روزنامه اطلاعات به چاپ رسید، بطور صریح، بی
حجابی فضلیت و حجاب، کهنه پرستی و ارتجاع معرفی و به ساحت مقدس امام خمینی،
اهانت و قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، توطئه استعمار سرخ و سیاه معرفی شده بود. با
انتشار این مطالب اهانت آمیز، اولین واکنش ها در شهر قم آغاز شد. مدرسین
حوزه علمیه قم دروس حوزه را در روز ۱۸ دی تعطیل اعلام کردند و در این روز،
طلاب با تشکیل اجتماع بزرگی تظاهرات خود را به سوی منازل مراجع آغاز کردند و
تعدادی از علما و مراجع قم در سخنرانی های خود، به حمایت از امام و
محکومیت اهانت به ساحت ایشان پرداختند. بازاریان قم با مشاهده حرکت حوزه
علمیه، تصمیم به تعطیلی مغازه های خود در ۱۹ دی گرفتند. روز نوزدهم دی ماه
ساواک و شهربانی به کمک نیروهای کمکی از تهران وارد شده و در حوالی مدارس
علمیه متمرکز شدند. اقشار مختلف مردم با راهپیمایی به سوی منازل بزرگان
حوزه، رفته رفته خروشان تر می شدند. نیروهای رژیم با مشاهده حرکت عظیم مردم
تصمیم به حمله گرفتند و تیراندازی شروع شد و در این روز عده زیادی از طلاب
و مردم قم به شهادت رسیده و یا مجروح شدند. نتایج و پیامدهای قیام نوزدهم
دی : ۱ ـ اثبات توخالی بودن شعار فضای باز سیاسی ۲ـ ثابت شد که شاه از حرکت
مذهبی ـ سیاسی به رهبری روحانیت و در راس آنها، حضرت امام، بیش از هر حرکت
سیاسی دیگر وحشت دارد ۳ـ نهضت در مسیر صحیح خود قرار گرفت؛ به نحوی که
ترفندهای بعدی رژیم نیز بی ثمر افتاد ۴ـ متحجرین و مروجان جدایی دین از
سیاست منزوی شدند. این قیام را باید نقطه عطفی در تاریخ نهضت اسلامی دانست
چرا که پس از آن امواج انقلاب اسلامی شدت گرفت و با چهلم های پی در پی مردم
نقاط مختلف ایران دامنه انقلاب فراگیر شد و در نهایت به سرنگونی رژیم
پهلوی انجامید.