آیه ۱۱۴ سوره بقره پاسخ می دهد
همانطوری
که تخریب فیزیکی مسجد، مانع ذکرخدا می شود،برخی ازکارهائی که در مسجد صورت
می گیرد و موجب فرار مسلمانان از مسجد می شود و یا هر عملی که نتیجة آن
تعطیل شدن مسجدباشد، موجب تخریب مسجد است.
یکی از مکانهای مقدّس و مهمّ
در دین مقدّس اسلام مساجد است. مساجد به عنوان خانه خدا نه تنها از قداست
خاصّی برخوردار است و از نظر تربیت افراد و تعمیق ایمان و اعتقادات مردم
فوق العاده مؤثّر است بلکه از حیث سیاسی نیز بسیار مورد توجّه است. بطوری
که درصدر اسلام مرکز اتخاذ تصمیمهای مهمّی بوده است. اخذ تصمیم برای جنگ و
یا صلح و مدیریت جامعه در آنجا صورت می گرفته است. آیات متعددی در قران
کریم در مورد جایگاه مهم مسجد، عمران و آبادانی آن اختصاص دارد.
عمران وخرابی مسجد
در
قرآن کریم دو آیه وارد شده است که یکی در مورد تخریب مسجد است و دیگری در
مورد عمران و آبادانی آن. در مورد تخریب مسجدسوره ۱۱۴ بقره می فرماید: وَ
مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ أَنْ یُذْکَرَ فِیهَا
اسْمُهُ وَ سَعى فِی خَرابِها...» یعنی"چه کسی ستم کار تر از کسانی است که
از بردن نام خدا در مساجد خدا جلوگیری می کند و سعی در ویرانی آنها دارند".
در آیة شریفه نکاتی وجود دارد که دقت در آنها، اهمیت و جایگاه و فلسفه وجودی مسجد را روشن می کند:
اولاً
از آیه استفاده می شود که مسجد مکان ذکر خداست، همانطوری که از
کلمه"مسجد"یعنی مکان سجده همین معنا بدست می آید. فلسفه وجودی مسجد ذکر
خداست. حالا ذکر خدا ممکن است باخواندن نماز باشد یا قرائت قرآن یا مباحث
علمی یا استماع پند و اندرز، فلذا هر چیزی که غیر از ذکر خدا باشد خارج از
فلسفه وجودی مسجد است و باید در مسجد از آنها دوری کرد.پیامبر اسلام (ص) در
این خصوص فرمود:"در آخرزمان قومی می آیند که در مسجد دور هم می نشینند و
از محبت دنیا سخن می گویند؛ با آنها هم نشینی نکنید.خدا حاجتی برآنها ندارد
."
ثانیاً هرکس از ذکر خدا در مسجد ممانعت کند مسجد را تخریب کرده است.
همانطوری که تخریب فیزیکی مسجد ، مانع ذکرخدا می شود. برخی ازکارهائی که
در مسجد صورت می گیرد و موجب فرار مسلمانان از مسجد می شود و یا هر عملی که
نتیجة آن تعطیل شدن مسجد می گردد، مانع ذکر خدا محسوب می شود. پس تخریب
مسجد به دو نحو صورت می گیرد. یکی اینکه کسی بیاید ساختمان مسجد را خراب
کند و مردم را از ذکرخدا و عبادت خدا در مسجد محروم سازد و دیگر اینکه کسی
بیاید درب مسجد را ببندد و یا با رفتار بد خود مردم را از مسجد فراری دهد،
این هم مسجد را خراب نموده است.
در اینجاست که باید آن کسانی که متولّی
مسجد می شوند، دقت کنند.اگر متولّی مسجد درب مسجد را بست وفقط در محرم
ورمضان باز کرد، عبادت خدا در مسجد را تعطیل نموده است. اگر وقت برای ادارة
مسجد ندارد، یا نمی تواند اداره کند نباید این مسئولیت را بپذیرد. و یا
کسانی که حوصله مردم داری را ندارند و یا تحمّل شنیدن حرف مردم را ندارند و
با اخلاق تند و خشن با مردم برخورد می کنند ،و در نتیجه مردم را از حضور
در مسجد برای عبادت باز می دارند مسجد را خراب کرده اند، اینها بجای اجر
ومزد مستحق عذابند، باید از خدا بترسند و در امورات مسجد دخالت نکنند.
باید
به این نکته دقّت کنیم، متولّی مسجد رئیس مردم نیست که فقط دستور بدهد
آنجا بشینید و آنجا نشینید و ادعاکند ما،هر روحانی یا مداحی را آوردیم باید
مردم پولش را بدهند و هیچ سوالی نکنند، این درست نیست بلکه متولّی مسجد
خادم مردم است. چون کسانی که به مسجد می آیند مهمان خدا هستند ومتولّیان
مسجد خود را برای خدمت به آنها آماده کرده اند نه برای ریاست به آنها
ورفتار آمرانه کردن باآنها. پس هرکس در مسجد نمی تواند خادم باشد، بنابراین
باید خود را گرفتار این مشکل نکنند وسدّ راه عبادت مردم نشود.
ثالثاً
ظالم تر ازکسی که مردم را از عبادت در مسجد بازمی دارد وجود ندارد. چون هدف
از خلقت موجودات، زمین ها،آسمانها برای انسان است و مسخّر انسان است
وانسان نیز برای عبادت خلق شده است و مهم ترین عبادت، نماز است و بهترین
مکان برای نماز، مساجد است. حالا هر کس بیاید کاری کند که مردم را از عبادت
در مسجد محروم سازد در مقابل فلسفه خلقت ایستاده است و این خیلی مشکل است.