اربعینی از عمق جان، فریاد یا حسین کشیدیم
منبع : سایت آفتاب
۱۳۹۲/۰۱/۰۵
اینک قریب چهل روز از غروب غم فزای شهادت شقایق‌ها می‌گذرد و اینک از صدای نحص شلاق خزان بر پیکر آلاله‌ها، اربعینی می‌گذرد و اسارت، سیلی، غربت، فریاد و بیدارگری سهم حاملان پیغام قاصدک های عترت و عظمت شد.
از آن روز تا امروز چهل روز در عزای و فراق شیر مردی نشستیم که جهان اسلام مدیون دلاورمردی های اوست. قصه سر و نیزه، قصه لب‌های خونین و قرآن، قصه سیلی و صورت گلگون کودک غمگین و تمام حقیقت هایی که هر سال از پرده چشمان ما می گذرد را شنیده ایم.
اربعینی با دختر کوچک حسین (ع) مهر را در آغوش گرفتیم، ناله زدیم، درد دل‌ها گفتیم و شکوه‌ها روانه کردیم. اربعینی از عمق جان، فریاد یا حسین کشیدیم، بر سینه زدیم و خنده را حرام کردیم.
کربلا؛ این خارستان خشک و بی‌آب، دریای انسانیت و کمال است، اقیانوس بی کرانه‌ای است که در آن گوهر همه عظمت‌ها و خوبی‌ها به رنگ مظلومیت، یافتنی است؛ اما غواص قهار می‌طلبد. و هر کدام به فراخور حالمان از کربلا، محرم، عاشورا و اربعین، برداشتی داریم و بر اساس آن قضاوتی ....
در زیارت اربعین پیرامون فلسفه آن آمده است: "و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک عن الجهاله و حیره‌الظلاله" حسین (ع) خون قلبش را به آستان الهی هدیه داد تا بندگان را از ظلمت جهل و نادانی و حیرت گمراهی رهایی بخشد.
و شیعه همیشه و در تمامى روزهاى سوگوارى حضرت سیدالشهداء (ع) و از آن جمله روز اربعین آن حضرت، در زیارت و اقامه ماتم و عزادارى کوتاهى نکرده و از اینجاست که امام حسن عسکرى ‏علیه‏‌السلام زیارت اربعین را از علایم ایمان شمرده است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس به قصد زیارت قبر حسین بن علی علیهما السلام از خانه اش بیرون آید، در حالی که پیاده قدم برمی دارد، خدای متعال به ازاى هر گامى که بر مى دارد حسنه اى برایش ثبت و گناهى از او پاک مى کند.
آرى، تنها زیارت اربعین سیدالشهداء (ع) است که مؤمن خالص را از دیگران تمیز مى‏دهد، و دوستان اهل بیت‏ (ع) را از غیر آنان جدا مى ‌کند. و مؤمن واقعى کسى است که نگذارد آثار نهضت‏ حسین ‏علیه‏ السلام فراموش شود و در قدردانى و شرکت در هدف آن حضرت کوتاهى نورزد.
پیروان و دوستان امام حسین ‏(ع) امیدوارند تا از این طریق مشمول این حدیث نبوى شوند که جابر بن عبدالله انصارى - از صحابه رسول خدا(ص)و نخستین زائر قبر حضرت ابا‏‌عبدالله در اولین اربعین سیدالشهداء روایت کرده است: «کسى که قومى را دوست دارد با آنها محشور مى ‌شود و کسى که عمل قومى را دوست دارد با ایشان شریک مى‌‏باشد».
در این روز شاهد پیاده رفتن بسیاری از عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت به کربلای معلی هستیم، زائرانی که با پای پیاده به سوی کربلا می روند با امام زمانشان چنین نجوا می کنند: "ای حسین زمان ، یا صاحب الزمان در راه شعائر جد مظلومت و بپا داشتن عزای غربت اهل بیت رسولت و به درد پاهای ورم کرده زینب و رقیه سختی راه را به جان می خریم و در مسیر کربلا پا می نهیم تا به پناهگاه عالمین یعنی بین الحرمین کربلا برسیم به این امید که تو بیایی و عزای جد غریبت را با هم بپا داریم ..."
دل‌هایمان بی‌تاب سالار شهیدان، و چشمانمان بر مظلومانه ترین شهادت تاریخ همواره درخشان و بارانی باد.