بسم الله الرحمن الرحیم

آشنایی با شهید مفتح
شهید آیت الله دکتر محمد مفتح در سال ۱۳۰۷هـ..ش در همدان متولد شد. ایشان فرزند واعظ بزرگ همدان جناب حجت الاسلام حاج شیخ محمود مفتح بودند و دارای استعداد فراوان که در کنار تحصیلات حوزوی به تحصیل در دانشگاه نیز اهتمام داشته تا مدرک دکترای فلسفه را اخذ کردند. نقش بسیار جدی در روشنگری افکار مردم مخصوصاً قشر جوان و تحصیل کرده ی دانشگاه داشت و در این راستا بارها دستگیر شدند و به زندان رفتند. ایشان استاد دانشگاه بودند و همگام با شهید بزرگوار آیت الله مطهری در دانشگاه الهیات تهران مشغول به تدریس بودند. از آنجایی که شهید مفتح یک عالم دینی و حوزوی بودن در جمع دانشگاهیان حضور جدی  وفعالی داشتند. ایشان پی به این مهم می برند که باید وحدت بین حوزه و دانشگاه را ایجاد کنند. ایشان در همان سالهای قبل از انقلاب کلاسهای متنوعی از قبیل: عقائد، فلسفه، اقتصاد، تفسیر، نهج البلاغه، عربی، تاریخ ادیان و جامعه شناسی و... را برای دانشجویان و دانش آموزان برگزار کرده تا اطلاعات دینی جوانان دانشجو ودانش آموزان را بالا برده ودر واقع آنها را برای آینده آماده وپرورش می داد . شهید مفتح در  زمینه وحدت ، مقاله ای به عنوان  وحدت مسجد و دانشگاه نوشته که حاکی از نوع تفکر و تلاش آن شهید بزرگوار در زمینه ی ایجاد وحدت بین این دو قشر، دانشگاه و حوزه می‌باشد. ایشان با شروع نهضت حضرت امام خمینی(ره) همسو با امام و به حمایت امام بر می خیزند و جانانه مجاهدت می کنند و بعد از انقلاب هم تلاش چشمگیری از خود نشان داده و بالاخره در حیاط خلوت دانشکده الهیات تهران با اصابت چند گلوله از سوی  مخالفین (حزب فرقان) به شهادت نائل می شوند. یادش گرامی باد و روحش شاد...
وحدت حوزه و دانشگاه
مسأله وحدت حوزه و دانشگاه از آنجایی که از اهمیت والایی برخوردار است از دغدغه‌های مهم دلسوزان نظام حکومت اسلامی، بوده و هست.
اگر حوزه و دانشگاه در این امر مهم به وحدت کلمه به معنای تام برسند به یقین فرهنگ جامعه تغییر اساسی پیدا کرده و بسیاری از مشکلات و معضلات جامعه از بن بست و ناکار آمدی بیرون خواهد آمد و این مطلب به وضوح مشخص و بدیهی است.
همه اقشار می دانند که مسئولان عالی رتبه مملکت از تحصیل کرده‌های حوزه و دانشگاه می باشند و با این توضیح مختصر بر همگان روشن است زمانی ،این دو مرکز مهم علمی (حوزه و دانشگاه) با هم وحدت ریشه ای  و دقیق داشته باشند از هزاران مشکلات به آسانی گذر خواهند کرد و چه بسا خیلی از مشکلات از همان مرحله نخست با هم فکری و هم اندیشی این دو پایة محکم و مهم حکومت اسلامی ،حل و مرتفع گردد.
علت نامگذاری:
با شهادت آیت الله دکتر مفتح که در سال ۱۳۵۸ رخ داد و خود ایشان هم از پیوند دهندگان حوزه و دانشگاه بوده، رسماً ۲۷ آذر ماه روز وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری شد.
نکته قابل توجه:
تردیدی نیست که دشمنان ایران اسلامی در جدا نمودن حوزه و دانشگاه نقش بسیار فعالی را بازی می کنند چنانچه قبل از انقلاب اسلامی این وحدت را ناکام گذاشته و به موفقیت‌های قابل ملاحظه ای هم دست یافتند و نتیجه ای جز ضرر و عقب افتادگی برای ملت ایران نداشته است. چنانچه در این باره حضرت امام راحل (ره) فرمودند: نقشة جهان خواران و عُمّال آنها، جدا کردن این دو طبقة مؤثر و متفکر در زمان رژیم طاغوتی بود، و مع الاصف موفق شد و کشور را به تباهی کشاند و آن نقشة بار دیگر در دست اجرا است که با غفلت جزئی رو به تباهی خواهیم رفت.
دشمن می داند که با پیوند و تفاهم حوزه و دانشگاه، این مملکت اسلامی به پیشرفتهای چشمگیر و قابل ملاحظه ای دست خواهد یافت، از این رو با هر شگرد و ترفندی در برهم زدن این وحدت تمام سعی و تلاشش را می کند تا به هدف خویش برسد از این لحاظ می بینیم که معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) در آن سالهای پر برکت حیاتشان می فرمود: توصیة این جانب این است که نسل حاضر و آینده غفلت نکند و دانشگاهیان و جوانان برومند عزیز، هر چه بیشتر با روحانیون و طلاب علوم دینی پیوند دوستی و تفاهم را محکم تر و استوار تر سازند و از نقشه ها و توطئه های دشمن غدّار غافل نباشند.
امام (ره) در این سخنرانی خویش دستوری دیگر می‌فرمایند که اگر شما کسی را دیدید که با گفتار و رفتار خود بذر نفاق بین حوزه و دانشگاه می افکند او را ارشاد و نصیحت کنید و اگر تأثیری نکرد از او روی گردان شوید و او را به اِنزِوا کشانید و نگذارید این توطئه، ریشه بدواند.
اگر انصاف دهیم، واقعاً پیر فرزانه و معمار کبیر انقلاب اسلامی بسیار هوشیار بودند و کلامشان چنان است که بیش از دو دهه از رحلتشان هنوز کارآیی و تأثیر خود را دارد گویا ایشان سالهای آتی را می دیدند.خدایش رحمت کند.
با این مختصر بیان جداً لازم است که مسئولان امر دراستحکام این وحدت، تمام سعی و تلاش را داشته باشند تا ثمره های شیرین آن به کام ملت مسلمان ایران خوش آید. شاید برخی در وحدت میان حوزه و دانشگاه برداشت دیگری داشته باشند و آن اینکه دخالت در امور هم و از این قبیل مسائل را مد نظر داشته باشند. بدیهی است اگر چنین باشد هرگز اتحادی شکل نخواهد گرفت و لزوماً این اتحاد بر اساس هم فکری و هم اندیشی و تبادل آراء و نظرات ،همراه با احترام متقابل و سعه صدر برای رسیدن به یک هماهنگی و هم سوئی بی نظیر و عالی برای تدبیر ومدیریت صحیح امور کشوری است. البته ناگتفه نماند که این اندیشه از اول انقلاب آغاز شد و تا به امروز جریان داشته اما آنچه که مد نظر است استفاده بیشتر از پتانسیل بالای این دو مرکز علمی است که هر چه قدر این تعامل و هم فکری بیشتر شود، سرعت پیشرفت جامعه به سمت تعالی و رسیدن به مدینه فاضله افزون تر می‌گردد.
وعزیزان دانشمند وفاضل حوزه ودانشگاه باید آگاه باشند که دشمن در ایجاد تفرقه از هر حربه ای استفاده خواهد کرد چنانچه تا به امروز شاهد شیطنتهای دشمن شیطان صفت بوده ایم.
آثار و برکات این وحدت را می توانیم در کلام و اندیشه مقام معظم رهبری (دامت برکاته) بیابیم. ایشان در این باره فرمودند: «تأکید بر وحدت حوزه و دانشگاه و اینکه بر روی آن اصرار می کنیم به خاطر آثار و برکات آن است، این دو نهاد با تبادل روش‌ها، یکدیگر را کامل کنند و مجهز به روش های علمی جدید و سنتی شوند‌».
امروز دشمنان اسلام و انقلاب ایران اسلامی تمام حواسشان به این اتحاد و پیوند بین دو نهاد مهم حوزه و دانشگاه است و تمام سعی خود را می کنند که با هر ترفندی و خباثتی که دارند این ارتباط را از هم گسسته و تبدیل به تفرقه و دشمنی کنند. بر تمام دانش پژوهان حوزوی و دانشگاهی لازم است که هر چه بیشتر برای پیشرفت این مملکت و برای رفع هر گونه رکود در جامعه اسلامی، با هم اتحاد و وحدت داشته  و با هم فکری ،ایده‌هایی نوین را برای پیشرفت جامعه ارائه دهند چرا که حاکمان و مسئولان این نظام مقدس برخاسته شده از همین حوزه ها و دانشگاه ها می باشند و در احقاق حق مردم مسلمان و رسیدن به حکومت اسلامی ناب و مدینه فاضله نهایت سعی و تلاش را داشته باشند واز این نکته غافل نباشند که هرچقدر در این امر مهم خدای ناکرده کوتاهی کنند آب به اسیاب دشمن ریخته و ودشمن را در رسیدن به اهداف خود کمک کرده و نتیجه ای جز ضرر وزیان را برای ملت ومملکت خود نداشته و لازم است این دو قشر زحمات جدی تری را از خود به نمایش بگذارند .
آنچه که عقل سلیم حکم می کند این است که بر ذمّه ی اقشار تحصیل کرده  حوزه ودانشگاه است تا با تدبیرات جدّی راهی برای رسیدن به اهداف بلند نظام را ترسیم کنند چنانچه در چشم انداز ۲۰ ساله به این مهم پرداخته شد ولی باید دید چقدر از این طرح پیشرفت کرده ایم ویا عقب مانده ایم .
آنچه که پر واضح هست این است که وظایف این دوقشر از تمام مردم سنگین تر ومهم تر می باشد چنانچه در در قرآن هم به آن اشاره شد لتسئلنَّ یومئذ عن النعیم/از نعمتها سوال می شود /وعلم نعمت است برای اهل علم وسوال می شود که در چه راهی آنرا بکار بستی ؟ .
به امید پیروزی وسربلندی ایران وایرانیان عزیز
منابع:
۱-امام خمینی(ره)- صحیفه نور. انتشاارت سازمانی مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی
۲-امام خمینی(ره) – وحدت در کلام و پیام امام خمینی(ره). قم، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی/۱۳۷۳.
۳-سروش ملکوتی (وصیت نامه سیاسی- الهی امام خمینی) قم، موسسه تنظیم سو نشر آثار امام خمینی/۱۳۷۳.
نویسنده:سیدمحمدحسینی