ایجاد امنیت اجتماعی همواره یکی از مهم ترین دغدغه های دولت ها بوده و مسجد نهادی است که با تربیت صحیح افراد، امنیت اجتماعی را به بهترین صورت سامان می دهد. 
 مسجد محل سجده و نیاز به پیشگاه خدا و مامنی مطمئن برای مومنین است. چه مومنین در سخت ترین شرایط و بحرانی ترین حالات به مسجد پناه می برند و درین میعادگاه خدا پرستان به معبود کارساز و مشکل گشا راز و نیاز می کنند. از این محل درس ترور و انتحار و وحشت داده نمی شود. هیچ نمونه عملی و دستوری آن از صدر اسلام تا این دم دیده نشده لذا مسجد محل فراگیری همزیستی و هم گرایی ست. کسانی که به مساجد رفت و آمد می کنند با احادیثی که بر رعایت حقوق اجتماعی تاکید دارد آشنا شده در نتیجه در مورد رعایت حق الناس بیشتر می کوشند.
ایجاد امنیت اجتماعی همواره یکی از مهم ترین دغدغه های دولت ها بوده است؛ امری که دولت ها هزینه های سنگینی بابت آن پرداخته اند و گاه به نتیجه مطلوب و مورد نظر خود نرسیده اند. تجربه نشان داده است که تامین امنیت اجتماعی از عهده دولت ها خارج است و مشارکت مردم در این امر ضروری است. و این مشارکت از مسیر مسجد میسر است. مسجد نهادی است که با تربیت صحیح افراد امنیت اجتماعی را به بهترین صورت سامان می دهد. متاسفانه نگرش غالب بر افراد مذهبی و غیر مذهبی به گونه ای است که از مسجد فقط کارکرد عبادی آن را درنظر می گیرند؛ حال آن که مسجد با توجه به پتانسیل عظیم معنوی نهفته در آن می تواند کارکردهای دیگری نیز داشته باشد از جمله تامین امنیت اجتماعی و حفظ سلامت اجتماعی جامعه.
فرهنگ مسجد فرهنگ وحشت و ترور نیست، دشمنان اسلام افراد اجیر و خود فروخته را از آدرس مسجد و طالب العلم درس انتحار و انفجار می دهند. مسجد کانون معنویت است نه آتش و باروت. مسیر و کانال وصل انسان ها با خدای یگانه و بی نیاز است و برای اولین بار درس اخلاص، تقوی، محبت و برادری از محراب مسجد به گوش ها نواخته شد. فرهنگ انسان دوستی در مسجد تقویت می شود، ما از منبر مسجد آموختیم که بر داشتن ضرر به اندازه سنگ و یا خار از راه انسان ها نماد ایمانداری ست، اما آن هایی که با استفاده از نام مسجد مردم را وا می دارند تا پل ها را ویران کنند کارشان با ایمان، خودباوری و هدایات شفا ده و نوربخش الهی هیچ ربطی ندارد.
مساجد در هر جا نمونه کوچکی از پارلمان هاست؛ از آن جایی که مسجد محل امن و تمرکز فکر به سوی خدا و مشکلات مردم است می تواند نقش مهمی را در تامین امنیت بازی کند و به مثابه نماد کوچکی از پارلمان راه را برای فیصله ها و تصامیم هموار می سازد. در مسجد محاسن سفیدان و علما جمع می شوند و بعد از نماز با هم مشورت می کنند تا به مشکلات فردی و اجتماعی مردم نقطه پایان بگذارند. همچنین مسجد مرکز نشر علم و فرهنگ است و معارف و دساتیر قرآن در مسجد برای حاضرین درس رحمت، شفقت، نرمش، ملاطفت و خودگذری داده می شود و احترام به انسانیت را از صفوف نمازگزاران در می یابیم.
 
در مسجد می آموزیم کسی که بدون محکمه شرعی یک انسان را به قتل می رساند مثل این است که همه انسان های روی زمین را کشته باشد؛ خصوصیات محاربین با خدا و مفسدین فی الارض را می آموزیم و جز ایشان را مطابق به حکم شرع در روشنی قانون اساسی مشخص می سازیم.
تطبیق حدود و احکام شرعی صلاحیت محض حکومت اسلامی است نه گروه های مسلح سر خود. تطبیق حدود بدون حکم رئیس عمومی مسلمین توسط گروپ های مسلح یک عمل غیر شرعی ست و رفته رفته به دزدی و جنایت و غارت می انجامد. هر گاه کسی قاتل برادر خود را ببیند ولی بدون حکم محکمه آن را بکشد قاتل است، باید محکمه شود. لذا درس مسجد آن نیست که منسوبین مسجد در راه ها و قریه توسط تفنگ انجام می دهند. مسجد برای بیداری مسلمانان نقش اساسی دارد. آنان که با تفنگ وارد می شوندقصد قتل علم و دانش و قرآن را دارند؛ چرا که ملا از ترس این تفنگدار مجبور است دین را و هدایات قرآن را مطابق خواست تفنگدار تبلیغ کند. یعنی این ها هم انسان را شهید می سازند هم قرآن و احکام خدا را. مسجد محل ادای نماز و اجابت نیاز است.
نماز میدان فراخ و عرصه پهناوری است که روح اندیشه انسان در آن وسعت می یابد و به گستردگی آن فرصت پرواز به ملکوت پیدا می کند. در واقع حکمت مسجد و جماعت این است تا مردم از احوال یکدیگر واقف و به مشکلات یکدیگر آگاه شوند. نقش سازندگی نماز به خصوص در نماز جماعت و آن هم در مسجد بسیار حائز اهمیت است. تا جایی که بهترین و موثرترین مناسک دینی در مسیر خودسازی و رسیدن به کمال الهی است. ارزش دعا و مناجات هم از جهت تاثیرگذاری در روح انسانی بر هیچ مسلمانی پوشیده نیست و در باب اهمیت آن احادیث بسیاری وجود دارد. ما در مسجد تصامیم خود را با دعا تقویت می بخشیم، دعا به ما انرژی و امید می دهد و انگیزه می آفریند. 
نویسنده: عبدالقدیر علم