مسجد پایگاهی است که رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم) از آن به عنوان مکان آموزش نظامی نیز استفاده میفرمودند و در واقع مسجد، مهمترین پایگاه اداره حکومت دینی به شمار میرود.
یکی از فعالیتهای جانبی کودکان نیز در طول سال، پرداختن و مهارت در یک رشته ورزشی است که با توجه به سلیقه و تمایل کودکان و والدین ایشان، انتخاب شده و این موضوع در طول سالهای اخیر تبدیل به یک فرهنگ عمومی شده است که کودکان در کنار آموزشهای درسی، آموزش ورزشی نیز داشته باشند. در بسیاری موارد دیده شده است که باشگاه ورزشی به مکانی برای ملاقات با دوستان و حتی دوستیابی تبدیل شده و بخشی از دوستان کودکان در سالنهای ورزشی انتخاب میشوند. در واقع انجام ورزشی واحد به ویژه در ورزشهای گروهی و تیمی که بیشتر نیاز به همکاری و همدلی دارد، اسباب برقراری روابط دوستی عمیق عاطفی فراهم میشود. پایبند بودن به شرکت منظم در جلسات ورزشی و حضور به موقع کودکان در این ورزشها نکته قابل توجهی است که میزان اهمیت ایشان را به این امور نشان میدهد.
حال میتوان برای مساجدی که از فضای خوبی برخوردار هستند، با تاسیس یک باشگاه ورزشی در فضای مسجد و یا برگزاری فقط یک رشته خاص، زمینه ساز جذب کودک و نوجوان به این مکان مقدس شد. اینکه مساجد در ساعات غیر نماز بسته بوده و هیچ استفاده دیگری جز ادای نمازهای واجب از آنها نمیشود، قابل بحث و بررسی است. در حالی که مساجد بهترین فضای ممکن برای بهرهوری و ایجاد زمینههای رشد و شکوفایی است.
در یکی از محله های شهر تهران، مسجدی وجود دارد که در تمامی ساعات روز، درب مسجد باز بوده و افراد در گروههای سنی متفاوت در این مسجد در حال رفت و آمد هستند، یکی از برنامه های مسجد که باعث رونق یافتن حضور مردم در مسجد شده است، برنامه های ورزشی متنوع مسجد است که در قالب چند رشته ورزشی متنوع در حیاط مسجد بر پا میشود، به این ترتیب که با حداقل امکانات سقف حیاط مسجد را پوشانده و فضای حیاط را به فضای باشگاه مبدل کردهاند. مربیان ورزشی مساجد عموماً از نمازگزاران همان مسجد هستند و حضور این ایشان در صفوف نماز جماعت، برای کودکان و نوجوانان جذابیت ویژهای ایجاد کرده است.
در کنار پرداختن به ورزش و ایجاد بسترهای تفریحی سالم، مربیان همواره برآنند که شروع و پایان برنامه ورزشی را با قران و دعا برای سلامتی امام زمان همراه سازند، ضمن اینکه در بین مباحث آموزشی خود نیز به شکل غیر مستقیم نکاتی را پیرامون نماز اول وقت و در جماعت، احترام به والدین، اخلاق، ارتباط با دیگران خصوصا جنس مخالف و .... مطرح میکنند و اینگونه تفریح کودکان و نوجوانان با امور تربیتی همراه میشود. بنابراین در منظر ایشان، مربیان همواره به عنوان الگویی تأثیرگذار قلمداد میشوند و این امر ضرورت انتخاب صحیح یک مربی کاردان را نشان میدهد.
در حقیقت کودک به علت علاقه وافری که به مربی خود دارد، حرفهای او را گوش میدهد و سعی میکند او را از خود راضی نگه دارد، حتی اگر در خارج از فضای ورزشی کاری خلاف عقیده مربی خود انجام دهد، با این همه او دوست ندارد که مربی از این کار مطلع شود و به هیچ وجه در حضور او آن کار را انجام نمیدهد. او همواره در تلاش است که خود را شبیه مربی کرده و از او در رفتار و گفتار خود الگو برداری نماید، زیرا مربی را یک انسان موفق میداند و این امر او را به الگو برداری تشویق میکند. گاهی دیده شده که کودکان حتی نوع پوشاک و شیوه حرف زدن و حتی برخی از آداب روز مره مانند نخوردن چای را از مربی خود تقلید کرده و سعی در همسان سازی شدید با آنها دارند. در زیل به برخی ویژگیهای کلی مربیان پرداخته میشود.
ویژگیهای یک مربی خوب و تاثیر گذار:
1- اخلاق محور باشد.
2- خود یک ورزشکار واقعی باشد، تا بر باور کودکان بیافزاید.
3- جوان بودن، برای برقراری ارتباط سریع با کودکان
4- صبور بوده و متانت داشته باشد.
5- آشنایی با احکام.
6- خود اهل نماز اول وقت و به جماعت باشد.
7- تمامی کارها را در چارچوب دین و با محوریت تقدس مسجد انجام دهد.
نکته پایانی:
در اسلام و به ویژه طب اسلامی، سفارش بسیاری به موضوع ورزش شده است، ضمن اینکه مقام معظم رهبری نیز بر اهمیت پرداختن به ورزش، با وجود تمامی اشتغالات فکری و کاری تأکید بسیاری دارند. خوب است به بهانه ورود ورزش به مسجد، فرهنگ ورزش نیز در بین خانواده ها رونق یافته و در کنار آن مفاهیم بلند دینی در همین قالب منتقل شود.