احمد رضا روح الله زاد دبیر کمیسیون سیاسی جمعیت دفاع از ملت فلسطین از هنگام حضور صهیونیست ها در فلسطین و پس از تاسیس دولت اشغالگر صهیونیستی در آن، آنان برای حمله به فلسطینیان هرگز به دنبال بهانه نبوده اند، بلکه صرفا ایدئولوژی صهیونیستی یعنی، اشغال نیل تا فرات و تاسیس دولت یهودی در این پهنه، انگیزه لازم برای هر تجاوز و جنایتی علیه فلسطینیان رابه آنان داده است.

این انگیزه به همراه کندی اطلاع رسانی وسلطه صهیونیستی بر مدیریت رسانه ای، همچنین حمایت همه جانبه قدرت های استعماری موجب شد که اسرائیل برای هر تجاوز و جنایتی علیه فلسطینیان خود را پاسخگو نداند. قتل عام دیریاسین و نابودی دهها روستا و عشیره در سرزمین فلسطین و تحمیل آوارگی به ملت فلسطین و تجاوز به کشورهای همسایه در66سال گذشته، محصول شرایط ذکر شده است.

اما با خارج شدن انحصار رسانه ای (هر چند اندک) و به تبع آن خارج شدن انحصار مدیریت افکار عمومی از دست صهیونیستها و تولد دولت های مقاوم خاصه استقلال ایران از سلطه استعماری – صهیونیستی با وقوع انقلاب اسلامی به سال 1357 که حرکت های ضد صهیونیستی در منطقه ملهم ازآنست،صهیونیست ها برای هر تجاوز، خود را ناگزیر به پاسخگویی به افکار عمومی دیدند و هر قدر که به سال های اخیر نزدیک تر شدیم، شرایط برای صهیونیست ها سخت تر شد زیرا روشنگری رسانه های مستقل و حملات دیپلماسی ایران اسلامی به رفتار غیر مسئولانه صهیونیست ها موجب شد تا افکار عمومی غرب نسبت به چرایی حمایت دولتهای غربی از اسرائیل از خود حساسیت نشان دهند.

پیدایی شرایط جدید موجب شد که اسرائیل برای تجاوز جدید علیه فلسطینیان و یا دولت های همسایه به دنبال بهانه یا بهانه هایی باشد. حمله به لبنان درسال 2006 میلادی و تحمیل جنگ 33 روزه به منطقه به بهانه ی عملیات مقاومت اسلامی لبنان (حزب الله) به شمال فلسطین اشغالی و ربودن دو نظامی اسرائیل انجام شد که البته با شکست ارتش صهیونیستی به اعتراف گزارش کمیته وینوگراد، انجامید. همچنین تحمیل جنگ 22 روزه به غزه در سال 2008 میلادی، به بهانه آزادی یک نظامی اسرائیلی به نام شالیت انجام شد که ناکامی دوم را برای این رژیم در پی داشت.

حمله مجدد به غزه در سال 2012 میلادی که به جنگ 8 روزه مشهور شد نیز به بهانه خاتمه دادن به توان مقابله مقاومت فلسطین در غزه انجام شد که ناکامی سوم را برای صهیونیست ها رقم زد. در همه این سالها صهیونیست ها خود را از سوی افکار عمومی جهان تحت فشار دیده اند، هر چند هنوز به دلیل حمایت قدرت های غربی خوی تجاوز گری و خشونت خود را حفظ کرده اند اما برای هر حرکتی،خود را ناچار به ارائه دلیل میبینند.

بهانه تجاوز اخیر صهیونیستها به غزه ناپدید و قتل سه یهودی بوده است که حکومت صهیونیستی فورا حماس را متهم به ربودن آنها کرد.اتهامی که هیچگاه حماس آنرا نپذیرفته است اما نتانیاهو همچنان حماس را متهم میکند. بهمین بهانه صهیونیستها درگام نخست فلسطینیان کرانه باختری را مورد نوازش قرار دادند ویعد از اینکه از انفعال مجامع بین المللی مطمئن شدند به باریکه غزه حمله کرده وجنگ همه جانبه ای راعلیه فلسطینیان شروع کردند.

با اینکه فلسطینیان اتهام ربودن و قتل صهیونیستهای یاد شده را رد کرده اند وبا توجه به اینکه اساسا این نوع اقدام با آموزه های دینی فلسطینیان و پیشینه رفتاری مقاومت نافات دارد این پرسش مطرح می شود که چرا نتانیاهو از هنگام گم شدن این نوجوانان اصرار داشته که فلسطینیان و حماس را متهم ومقصر نشان بدهند.

واقعیت این است که با توجه به شرایط منطقه یعنی جنگ تروریستی در سوریه، بحران حاکمیت در مصر و کشورهایی مانند تونس و لیبی و مشکلات داخلی در یمن و خصوصا فتنه داعش درعراق،اولویت فلسطین از افکار عمومی مردم منطقه خارج شده است و این بهترین فرصت برای نتانیاهو بود تا به زعم خود ضربه نهایی را به مقاومت فلسطین وارد سازد خصوصا که با روند آشتی میان فتح و حماس و تشکیل دولت وحدت ملی، وارد ساختن ضربه نهایی به مقاومت به زعم صهیونیستها ضروری بود.

همچنین توجه به روند مثبت توافق میان ایران و 1+5 و نا امیدی کابینه افراطی نتانیاهو از تغییر آهنگ مثبت این گفتگوها، ضروری بود که جنگ فعلی شکل گیرد تا هم در روند آشتی ملی در فلسطین سنگ اندازی شود وهم با متهم کردن حماس که مورد حمایت ایران است در روند مذاکرات1+5 با ایران خللی ایجاد کند.

با توجه به فرایند گفتگوهای آشتی ملی و ضرورت حاکمیت آرامش تا تشکیل دولت آشتی ملی و احتراز جریان های مقاومت از هر گونه حرکتی تا بهانه لازم را به رژیم صهیونیستی جهت وارد ساختن آسیب به این روند داده نشود، به نظر میرسد نتانیاهو با ربودن و در نهایت قتل این سه فلسطینی، بهانه لازم را برای جنگ افروزی ایجاد کرده است.

کما اینکه در رفتار تاریخی صهیونیست ها حمله و قتل یهودیان بارها دیده شده است که مهمترین آنها قبل از این جنایت اخیر، منفجر کردن کشتی اکسودس است به دلیل خودداری مهاجران یهودی از پیاده شدن در فلسطین که به وسیله صهیونیست ها انجام گرفت (به سال 1947 میلادی). یا انفجار مرکز یهودیان آرژانتین با هدف ممانعت از حضور ایران در امریکای لاتین همچنین حمله به اتوبوس گردشگران یهودی در بلغارستان و...

منبع: خبرگزاری قدس